Bekijk het hele interview hier:
Vergeet geen duimpje omhoog te doen en te abonneren.
Elke maand spreken we een nieuwe It’s Me Personality! Heb je een bijzonder verhaal, talent of passie? Neem dan contact met ons op en wie weet interviewen we jou straks!
“Als HR Officer binnen de IT Infrastructure Business Unit zorg ik voor de instroom, doorstroom en ontwikkeling van de interim professionals. Ook alle andere HR gerelateerde werkzaamheden die hierbij komen kijken, pak ik op. Op een normale werkdag zoek ik naar IT professionals en spreek ik ze op kantoor. De medewerkers die wij nu in dienst hebben, helpen met HR vraagstukken, field management en noem maar op.”
Oké, even een paar moeilijke begrippen uitleggen.
Nadat Sue-Ann een tijdje als Recruiter heeft gewerkt, kwam ze erachter dat ze meer wilde. Ze merkte dat het opbouwen van relaties met professionals waarmee ze in contact kwam en het kunnen bijdragen aan hun ontwikkeling heel interessant voor haar waren. “Ook wilde ik wat dichterbij huis werken, om meer tijd met mijn dochter te kunnen doorbrengen. Ik ben uiteindelijk terecht gekomen bij mijn huidige werkgever, Your Professionals, waar ik al die factoren heb gevonden. Ik heb nu een bredere functie, woon dichter bij huis en leer veel over coaching en ontwikkeling, wat ik heel interessant vind.”
Het plezier en de voldoening die Sue-Ann uit haar werk haalt, geven haar het zelfvertrouwen dat ze op de goede weg zit. “Dat in combinatie met mijn gezin, waar ik de kost voor kan verdienen en blij thuis kan komen na mijn werk, vind ik belangrijk. Ik ben relatief jong en heb naar mijn mening een mooi leven opgebouwd tot nu toe.”
Sue-Ann houdt van aanpakken en werkt graag naar haar doelen toe. Dat heeft ze ook altijd gedaan naast haar opleiding. En naast haar gezin blijft ze ook nu weer fulltime werken en bouwen aan haar carrière. “Ik vind het leuk om anderen hierbij te kunnen helpen. Bijvoorbeeld door erachter te komen wat hun ambities zijn en hoe zij naar hun doelen toe kunnen werken. En tegelijkertijd bouw ik mooie relaties op met alle mensen die ik door mijn werk leer kennen.”
Ze kwam in een nieuwe branche terecht waar ze weinig over wist. Hierdoor moest ze in een korte periode veel informatie zo snel mogelijk onder de knie krijgen. Om haar werk dan ook in balans te houden met haar privé leven, vond ze soms lastig. “Ik begon met werken nog net voordat mijn zwangerschapsverlof zou eindigen en werkte vanaf dat moment fulltime. Daarnaast wil ik een zo goed mogelijke moeder zijn en gelukkig helpt mijn partner mij hier enorm mee.”
Zonder haar partner zou het allemaal veel lastiger zijn, zegt Sue-Ann. “Ik heb ontzettend veel gehad aan mijn vriend. Hij is sinds de geboorte thuis met onze dochter en neemt een groot deel van de dagelijkse zorg op zich. Dit geeft mij de geruststelling om elke dag naar mijn werk te gaan. Hij staat achter mijn ambities en geeft mij de ruimte om te werken aan mijn carrière. Samen kunnen we het allemaal aan. Daarnaast juichen mijn vrienden en naaste familie mij vaak toe als ik iets nieuws heb bereikt. Of als ik een stap vooruit ga in mijn carrière, against all odds.”
Het moeder zijn en een drukke baan hebben, heeft Sue-Ann wel een beetje veranderd. Zo spreekt ze haar vriendinnen veel minder en is ze een nóg grotere ‘huismus’ geworden dan ze al was. “Dat komt omdat ik het belangrijk vind in mijn vrije tijd zoveel mogelijk tijd door te brengen met mijn gezin. Maar ook dankzij mijn drukke bestaan, waarbij ik soms niet meer de energie heb om veel vriendschappen te onderhouden. Ik heb nu een handjevol vrienden die ik misschien niet elke dag spreek, maar waar ik bij terecht kan en leuke dingen mee kan doen op z’n tijd.”
“Dat ik ervoor koos om jong moeder te worden, begreep niet iedereen en dat hoeft ook niet. Misschien zou ik over een paar jaar gunstiger leven dan op mijn 22e, toen ik zwanger raakte. Maar het gevoel dat moederschap mij geeft en het geluk dat mijn gezin me brengt, is voor mij veel waardevoller. Wat mijn carrière betreft, iedereen in mijn omgeving steunt mij eigenlijk. Ik zou dat ook niet anders verwachten. Maar aan het einde van de dag tellen veel meningen voor mij ook niet zoveel. Ik doe waar mijn gezin en ik gelukkig van worden.”
Het geloof in zichzelf houdt Sue-Ann vast door te kijken naar de stappen die ze heeft gemaakt. Ze is pas 24, heeft een gelukkig gezin, leuke baan en een mooi huis. “Wat wil ik nog meer? Ik weet dat ik een werkers-mentaliteit heb en dat ik succesvol zal zijn in wat ik ook doe. En ik heb de achterban om mij hierin te ondersteunen.”
Daarnaast heeft ze haar doelen-lijstje ook al aardig kunnen afstrepen: ze wilde een iets grotere woning, een betere baan, een hoger salaris en haar rijbewijs. Het laatste moet ze nog behalen, maar de eindstreep is al in zicht.
Of ze bepaalde dingen anders had aangepakt als ze terug kon in de tijd? Zeker. “Ik zou meer naar mijn lichaam luisteren. Ik heb soms niet genoeg aandacht voor wat ik zelf nodig heb, omdat ik met zoveel andere dingen bezig ben. Verder ben ik tevreden en heb ik het idee dat elke val of tegenslag een les met zich meebrengt.”
Haar body en mind houdt ze fit door ’s ochtends te rennen naar de bus, vertelt ze lachend. Ook is ze pas begonnen met Yoga en is ze van plan om meer tijd aan haarzelf te besteden. Daarnaast houdt ze ervan om er leuk uit te zien en verlaat ze de deur eigenlijk nooit zonder een felle kleur op haar lippen. Bovendien is ze het meeste dankbaar voor haar wilskracht en haar gezin en familie, die altijd laten merken dat ze trots op haar zijn.
Ze is weleens onzeker over het feit of ze wel genoeg thuis is met haar gezin en of ze wel genoeg stappen maakt in haar leven. “Ik wil niet achterlopen in mijn eigen ontwikkeling en die van mijn gezin. Maar eigenlijk doe ik al veel om ervoor te zorgen dat ik mij hier niet druk om hoef te maken.”
In haar vrije tijd is ze bijna altijd aan het spelen met haar dochter of heerlijk aan het Netflixen. Ook brengt ze graag tijd door met vrienden. “Het liefst zit ik lekker thuis met goede vrienden en goed eten.” En ze houdt haar leven in balans door af en toe haar hoofd leeg te maken en haar zegeningen te tellen. “Resetten en weer verder gaan.”
Het advies dat Sue-Ann aan jou wil meegeven? “Werk hard voor wat je wilt, niets komt vanzelf. En welke tegenslagen er ook op je pad komen, je bent sterk genoeg om het aan te kunnen en je erdoorheen te slaan. Laat je situatie je niet de baas zijn.”
De boys van Supergaande ken je vast wel: Nesim Najih (Nesim El Ahmadi) en Qucee (Quentin Correia). Het duo maakt sinds 2016 grappige video’s en series op hun gelijknamige YouTube-kanaal en zijn vooral bekend geworden door hun ‘straatinterviews’. Sinds de zomer van 2017 treden Nesim en Qucee ook op als dj’s en rappers, maar al snel neemt Anish de draaitafel van ze over.
“Ik was aan het werk op een event waar de jongens van Supergaande aan het interviewen waren. Qucee kende ik al een jaar of tien, omdat zijn moeder bij mij in de straat woont. Maar we gingen nooit echt met elkaar om, omdat hij iets ouder is dan ik. Vroeger was ik dat jongetje die altijd wilde voetballen met de oudere jongens, zoals Qucee. Maar ik mocht nooit meedoen, omdat ik te klein was. Met die gedachte heb ik Quintin dus niet gegroet op het evenement. Ik dacht: hij herkent me toch niet meer.”
Maar Qucee zag Anish wel én herkende hem. “Hij leek oprecht blij toen hij zag dat ik groot was geworden. We hebben op dat moment even gesproken over een aantal dingen waar hij en Nesim mee bezig waren en of ik ze erbij kon helpen. De jongens wisten namelijk dat ik draaide, dus ging ik een keer mee naar een show. Hierna kreeg ik de vraag van Nesim of ik misschien de draaitafels over wilde nemen tijdens hun eigen nummers.”
Toen heeft Anish ze een tijdje niet gesproken, maar na een paar weken hadden de boys van Supergaande een geluidsengineer nodig voor de opnames van een video. “Ik ben ze toen gaan helpen en sindsdien ben ik eigenlijk naar elke show mee geweest. We spraken na de eerste maand af dat ik hun vaste dj werd and the rest is history”, zegt Anish lachend.
BELIEVE & BRAINS
Vanaf zijn vijftiende is Anish bezig met wat hij het liefste doet: muziek maken. Dit heeft sinds een jaar een serieuze wending gekregen, toen hij een opname studiobundel kocht, oftewel een pakket waarmee hij kon opnemen. “Ik heb veel research gedaan om te bepalen wat voor mij de beste apparatuur was. Daarna was het vooral veel studio uren maken. Ik zat toen nog op het VMBO, waar ik altijd met trots mijn nieuwe muziek liet horen aan vrienden. Ook heb ik daar mensen leren kennen die veel voor mij hebben betekent in mijn ontwikkeling binnen de muziekscene.”
Luister hieronder alvast een stukje van zijn liveset voor FunX, terwijl je het interview verder leest:
Anish heeft bijna al zijn vrije tijd opgegeven om muziek te kunnen maken. “Als je echt voor iets wilt gaan, moet je op een gegeven moment de keuze maken tussen gezelligheid met vrienden of in je eentje werken aan wat je wilt bereiken. Ik wist dat dit mijn ding was toen ik merkte dat ik maar niet verveeld kon raken. Ik ben nog steeds super leergierig, maar de echte bevestiging kwam toen ik een optreden mocht doen en zag dat iedereen genoot van mijn muziek.”
Anish heeft natuurlijk ook veel te danken aan de jongens van Supergaande, maar het meeste heeft hij zichzelf aangeleerd. In de periode dat hij begon, kreeg hij hulp van mensen bij het opbouwen van bepaalde kennis. Ook hebben zijn familie en vrienden hem altijd gesteund.
“Ze zien dat ik in de muziek op mijn plek zit. Wel ga je echte vrienden en familie van elkaar scheiden met de vrienden en familie die alleen met je zijn om wat je hebt. Ik liep dan ook vooral aan tegen veel afgunst. In de afgelopen tijd heb ik bij heel veel mensen gemerkt dat ze je de wereld gunnen totdat je het hebt. Zodra je het hebt, willen ze het liefst dat je het kwijtraakt.”
Het geloof in zichzelf houdt Anish vast door te blijven werken. En hard. “Ik ben goed met de jongens van Broederliefde en bij een van hun shows vertelde Edson Ceasar, de DJ van Broederliefde, dat alles mogelijk is. Hij vertelde ook dat hij op het punt heeft gestaan waar ik vijf jaar geleden stond en kijk waar ze nu staan! ‘Hard work does pay off en wij zijn daar het levende bewijs van, want ook wij komen van de bodem.’ Toen Edson me dit vertelde, wist ik dat je altijd in jezelf moet geloven, want niemand anders doet het voor jou.”
BODY & BEAUTY & BUDGET
Als je uitgaat en naar de dj-booth kijkt, zie je (bijna) altijd grote en dure flessen achter de draaitafels staan. Anish drinkt naar eigen zeggen helemaal niet meer. In het begin van zijn dj-carrière wel, biecht hij op, maar nu is hij vooral gezond bezig. “Sinds kort let ik heel erg op mijn voeding. Ik probeer dus minder suikers te eten, veel water te drinken en gewoon wat gezonder te leven. Ook sport ik drie keer in de week, waarvan ik een keer kickboks en twee keer voetbal.”
Ook probeert hij altijd wel verzorgd door het leven te gaan. Hij gaat eens in de twee weken naar de kapper en shopt regelmatig. “Ik vind het soms wel leuk om even wat geks te doen met mijn haar of een gekke trui aan te doen ofzo en om de buitenwereld af en toe een beetje te shockeren. Nu heb ik bijvoorbeeld mijn haar blond geverfd.”
En of hij weleens onzeker is? Soms, over zijn uiterlijk. “Ik ben niet de breedste en daar kan ik me soms wel druk om maken. Maar de laatste tijd boeit het me niet echt meer wat mensen over mij denken. Ik ben vooral bezig met hoe ik mezelf voel.” Keep that up!
Budget is een van de zes B’s van onze It’s Me Formule en we vragen dan ook altijd of onze It’s Me Personalities een budget of investering nodig hadden om hun droom te kunnen waarmaken. Anish vertelt dat hij al sinds zijn veertiende heeft gespaard. “Gelukkig was de investering aan het begin van mijn droom niet zo groot, dus kon ik het wel betalen als puber.”
BALANCE
Hij geniet van alle momenten in zijn leven en alle mooie mensen om zich heen, maar Anish weet dat hij nog veel moet doen om te komen waar hij wil zijn. ‘Hard Work Does Pay Off’, zei hij net ook al, maar het is super belangrijk voor jezelf én je gezondheid om je leven in balans te houden. Dat doet hij door vooral voor zichzelf de rust te bewaren, over alles even een momentje na te denken en zich aan de 8 uur slaap per dag te houden.
De jonge dj heeft nog niet ál zijn doelen behaald, maar is hard op weg. Zo heeft hij al een show voor 10.000 man gegeven en een show in het AFAS Live in Amsterdam. Momenteel is hij vooral bezig met zijn eigen muziek en branding. “Ik hoop binnen nu en vijf jaar een concert te geven in Ahoy, dat is wel het uiterste wat ik voor nu wil bereiken. Verder blijf ik de shows met Supergaande doen, maar zal ik ook meer mijn eigen shows gaan doen. En ik ben van plan singles uit te brengen en mezelf steeds meer te ontwikkelen. Jullie kunnen in ieder geval veel muziek van mij verwachten!”
Het advies dat Anish jou wil meegeven? “Werk hard voor je doelen en laat iemand je nooit zeggen dat je iets niet kan. Als je iets wilt, dan kan je het bereiken. Geloof altijd in jezelf!”
Bekijk het hele interview hier:
Vergeet geen duimpje omhoog te doen en te abonneren.
Elke maand spreken we een nieuwe It’s Me Personality! Heb je een bijzonder verhaal, talent of passie? Neem dan contact met ons op en wie weet interviewen we jou straks!
Na het afstuderen in 2015 voor haar master in Marketing Management aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam wist Mandy één ding zeker: ze wilde geen 9 tot 5 kantoorbaan. Inmiddels heeft ze meer dan 35 landen bezocht en haar eerstvolgende bestemming is Colombia over twee weken. Hier gaat ze voor onbepaalde tijd heen om te werken en het is ook nog eens een populaire bestemming voor digital nomads.
“Wij hebben zo’n geluk dat met het internet bijna alles online kan worden gedaan, dus waarom zouden we hier geen gebruik van maken? In het afgelopen jaar heb ik gewerkt vanuit Dublin, Amsterdam, Porto, Bali en Californië. Ik deel mijn werktijden in rondom mijn levensstijl: mediteren in de ochtend, een yoga sessie voor de lunch, een interessant boek lezen tijdens werkuren, de ene dag maar twee uurtjes werken en de andere dag misschien werken op een zondag. Het kan allemaal!” En zo houdt ze dan ook haar leven in balans.
De afgelopen twee jaar woonde Mandy in Ierland voor haar baan bij een groot internetbedrijf. Hoewel ze het bedrijf super vond (ze kreeg onder andere gratis eten en drinken en kon gebruikmaken van de sportschool, muziek- en spelletjeskamer en meditatiesessies volgen) en ze op het punt stond om promotie te krijgen, ging Mandy bij haarzelf na of ze dit wel écht wilde. “Ik wilde zelf mijn werktijden kunnen indelen en bepalen waar ik werk. En ik miste de zon in Ierland. Daarom heb ik na twee jaar fulltime gewerkt te hebben, ontslag genomen en sindsdien werk ik voor mijzelf als freelancer en reis ik de wereld over. Zolang ik mijn laptop en een goede Wi-Fi connectie heb, ben ik tevreden.”
Los van het feit dat je met de zon je dagelijkse portie vitamine D binnenkrijgt, heeft de zon volgens Mandy nog een voordeel. “Wat ik het heerlijke vind aan werken vanuit een zonnige bestemming, is dat je niet zoveel make-up nodig hebt als je lekker bruin bent”, zegt ze lachend. “Het liefst doe ik daarom lekker geen make-up op.”
Toen ze ontslag nam, had Mandy nog helemaal geen plan voor haar nieuwe levensstijl. “Ik wist alleen dat ik de mogelijkheden van werken en reizen wilde ontdekken. Ik besloot toen om naar Bali in Indonesië te gaan, om mezelf te omringen met gelijkgestemde mensen en te leren van anderen door te werken vanuit co-working spaces. Dit zijn open werkplekken waar veel freelancers, entrepreneurs en zogeheten ‘digital nomads’ werken en veel evenementen en workshops worden georganiseerd om elkaar te helpen. Bali is echt een paradijs voor digital nomads.”
De rest van Mandy’s familie stond ook achter haar keuze van deze levensstijl. “Mijn moeder is eigenlijk de reden geweest dat ik de stap durfde te nemen om op te stappen. Toen ik op het punt stond om promotie te maken, merkte ze dat ik mijn twijfels had. Ze zei: ‘Waarom blijf je eigenlijk nog bij je baan als je liever iets anders doet? De hele wereld staat voor je open!’ Toen ging het kwartje eigenlijk vallen en heb ik de dag erna gelijk ontslag genomen.”
Je kunt natuurlijk niet zomaar ontslag nemen en verwachten dat alles naar je toe komt waaien. Maar dat deed Mandy ook niet. Als je online wilt werken, is het volgens haar heel belangrijk om te investeren in je netwerk en het verkrijgen van de juiste vaardigheden. Ze heeft dan ook veel tijd, geld en energie gestoken in het leren van nieuwe skills door bijvoorbeeld nieuwe marketing certificaten te behalen. Maar ook in het versterken van haar ‘professional brand’ en het vinden van klanten.
Al na een maand sinds haar ontslag kreeg ze haar eerste freelanceklant. Inmiddels heeft ze klanten in vijf verschillende landen en is haar uurloon maar liefst verdriedubbeld vergeleken met haar 9 tot 5 kantoorbaantje. “Er zijn zoveel verschillende manieren om online geld te verdienen. Dit kan per uur, project of commissie. Het uiteindelijke doel is om zo min mogelijk te werken, zodat je meer tijd overhoudt om lekker te reizen!”
Om het geloof in haarzelf vast te houden, doet Mandy elke dag aan meditatie en spreekt ze haar persoonlijke doelstellingen hardop uit. “Daarnaast helpt het mij enorm om kleine ‘wins’ te vieren, bijvoorbeeld met een massage, omdat mijn eerste drie kwartalen winstgevend waren. Ik schrijf trouwens ook dagelijks een lijst met dingen waar ik dankbaar voor ben. Dit helpt me enorm om mijn dag positief te starten en/of te eindigen.” Wat er op haar lijstje voorkomt? “Vaak mijn familie en vrienden, de vrijheid om te kunnen reizen, mooie plekken op deze wereld, de warme zon, lekker eten, een healthy mind en nog veel meer.”
Nog even schematisch hoe Mandy’s werkdag er dan precies uitziet:
2019 is natuurlijk nog maar net begonnen en als goede voornemen voor dit jaar heeft Mandy om een vast maandelijks inkomen te genereren, zodat ze deze flexibele levensstijl kan behouden. “Ik ben momenteel druk bezig met het laten groeien van mijn freelancebedrijf Make the Leap Digital en mijn doel is om hiervoor wellicht andere freelancers aan te nemen, zodat ik me kan focussen op mijn andere passie: het helpen van andere professionals om de sprong te wagen naar ‘locatie onafhankelijk werken’. Oftewel werken vanaf je laptop vanuit je eigen huis of terwijl je de wereld over reist.”
Naast haar eigen freelancebedrijf is Mandy daarom nu samen met haar zus bezig met The Remote Trip, een organisatie die professionals helpt bij de transitie van een vaste kantoorbaan naar een leven waarbij je zelf in handen hebt wat je doet, voor wie je werkt, hoeveel je werkt en waar je werkt.
Tot slot wil ze je graag het volgende meegeven: “Work to live, don’t live to work.” Met andere woorden: werk om te leven en leef niet om te werken.
Droom jij ook van een leven als een ‘digital nomad’? In samenwerking met The Remote Trip heeft Mandy onlangs een E-Book geschreven met een compleet stappenplan. Je kunt hier twee hoofdstukken gratis downloaden. Maar je kan Mandy ook rechtstreeks benaderen, als je vragen hebt of haar avonturen volgen op Instagram: @maketheleap_.
Bekijk het hele interview hier:
https://www.youtube.com/watch?v=QpXXDUAgEWQ
Vergeet geen duimpje omhoog te doen en te abonneren.
Elke maand spreken we een nieuwe It’s Me Personality! Heb je een bijzonder verhaal, talent of passie? Neem dan contact met ons op en wie weet interviewen we jou straks!
Geloof natuurlijk als eerste in jezelf, maar ook in alles wat je wilt zijn en bereiken. Als je met die instelling 2019 ingaat, kun je de wereld aan. Geloof ons!
Gebruik je gezonde verstand, blijf jezelf ontwikkelen en laat jezelf inspireren. Doe eens gek en koop een motiverend boek met tips en succesverhalen of ga naar een borrel, waar je allemaal leuke mensen ontmoet. Het kan allemaal!
Een goed voornemen dat we elk jaar horen, is vaker naar de sportschool gaan. Je hoeft niet per se vaker te sporten. Wees gewoon fit en vind liever een balans tussen rust, voeding en beweging.
Uiterlijke verzorging is de laatste jaren bij veel mensen hoog in het vaandel komen te staan. Maar geloof ons: looks aren’t everything. Je innerlijk is belangrijker en zal je verder brengen in het leven. Neem genoegen met jezelf en wat je hebt. Een blij mens straalt zelfvertrouwen uit en is van binnen en buiten mooi.
Budget staat ook élk jaar weer tussen het rijtje van goede voornemens. Vaak in de context: ‘Volgend jaar ga ik beter op mijn centjes letten’. Tuurlijk, moet je doen. Tegenwoordig kost alles geld, dus bedenk ook alvast wat je nodig hebt om je droom te kunnen realiseren.
Dit is de leidraad voor je leven: houd ‘m in balans. Pak dagelijks een momentje rust voor jezelf. Al is het maar vijf minuten. En nee, je hoeft niet per se te mediteren, je kan ook gewoon even je telefoon wegleggen en de binnenkant van je ogen bekijken.
En zorg ervoor dat ze – komt ‘ie weer – in balans blijven. Dan komt het allemaal goed in 2019!
Zo vrolijk als hij er altijd uitziet, zo minder vrolijk is zijn verhaal. Jacob* (27) komt uit een arm, Amerikaans/Surinaams gezin, waarin zijn ouders hem altijd fysiek en mentaal mishandelde. Op school was hij ook niet veilig door alle pesterijen en uiteindelijk belandde hij zelfs op straat, waar hij bij elkaar zes maanden alleen doorbracht. Ja, hij was dakloos. Maar inmiddels gaat het goed met hem. Hij heeft een lieve vrouw, een leuk huisje in Amsterdam, een toffe baan als bedrijfsleider bij sandwichtent Sal Meyer en een dezer dagen wordt hij ook nog eens vader.
Uit een gezin van vier broers is Jacob al zolang hij zich kan herinneren mishandeld door zijn ouders. De jongste herinnering die Jacob heeft, is van toen hij pas vier jaar oud was. “Mijn broer had een schaar in de videorecorder gedaan en toen kwam mijn vader binnen. Hij zag het, dacht meteen dat ik het gedaan had en sloeg me vervolgens helemaal bont en blauw. Zonder eerst te kijken of het kapot was en wie het werkelijk had gedaan. Het was zo erg dat ik niet eens de straat op kon, want dan zouden mensen het zien en zeker de politie bellen. Pas later keek hij of de videorecorder kapot was, maar toen had ik al pak slaag gekregen. Als er iets gebeurde, moest iemand ervoor gestraft worden, vond mijn vader”, zegt Jacob.
“Maar je moet je voorstellen, ik was vroeger (en nog steeds) echt een braaf kind. Ik deed niks, zei niks, zat altijd in de boeken en kwam nooit laat thuis. Tuurlijk was ik wel een keertje brutaal of stal ik snoep uit de kast, maar los daarvan was ik echt geen erg kind. Ik hoefde maar per ongeluk een glas of bord te breken en dan kreeg ik geen normale pak slaag, zoals een klap op je bil. Ze sloegen me met alles wat er was: stokken, bezems, met de ijzeren kant van een riem. Het werd ze gewoon zwart voor hun ogen. Het was zelfs zo erg dat ik botten heb gescheurd en mijn broer zijn voet heeft gebroken.”
Jacob als klein kind, spelend op de bank.
Mentaal werd Jacob ook vernederd. “Ze ontmoedigden me altijd. Toen ik bijvoorbeeld net in groep drie zat en voor het eerst begon met school, hoorde ik elke dag van mijn ouders dat ik dom was en het toch niet zou gaan halen. Het was altijd negatief. Ook over mijn cijfers, dat ze laag waren, terwijl ik dan een 7 had. Dan vroegen ze waarom het geen 9 was en als het dan een 9 was, ‘overdreef ik’. Het ging echt nergens over en het was gewoon echt een hel.”
Op een dag besloot hij het allemaal niet meer te pikken van zijn ouders. Maar dat was voor hun reden genoeg om de toen 18-jarige Jacob uit huis te zetten. Zonder geld of hulp. Gelukkig kon hij op dat moment even terecht bij zijn beste vriend en diens moeder. Hij wist echter niet dat zij haar baan had verloren en de huur niet meer kon betalen. “Drie weken lang was ik echt super gelukkig en voelde het alsof ik weer een nieuwe moeder had. Nog steeds hoor. Ze ziet me ook echt als haar zoon en ik vind het heel mooi dat zoiets kan, terwijl degenen die eigenlijk voor je moesten kiezen, het niet doen.”
Na die paar weken werden ze uit hun huis gezet en waren er opeens drie mensen dakloos. “Ik had toen eigenlijk geen opties meer, want voor hun werd er al snel iets gevonden, maar voor mij niks. Ik was ook een beetje te trots om te zeggen dat het wel goed zou komen en dat ik iets zou vinden, maar het was misschien beter geweest toe te geven dat ik toch hulp nodig had.”
Jacob had in die tijd een vriendin, maar van haar moeder mocht hij niet blijven slapen. Soms sliep hij stiekem op hun dak, maar uiteindelijk liep die relatie stuk en was hij genoodzaakt elders een plekje te zoeken. “In het Vondelpark had je een glijbaan en daar aan de bovenkant sliep ik vaak, omdat mensen je dan niet zien. In het park heb ik veel tijd gehad om na te denken over wie ik ben, wat ik wil, wat mijn principes zijn en waar ik voor sta in het leven.”
Hij vertelt dat het lastig was om hulp te krijgen in Amsterdam. Via de GGD probeerde Jacob ‘Beschermd Wonen’ te regelen. Dat is wonen onder toezicht en begeleiding. “Maar ik had geen strafblad, was niet verslaafd en ook geen probleemjongere, dus ik had er geen recht op. Het is heel moeilijk om daarvoor in aanmerking te komen en ze zeiden dat ik het wel zou redden. Ik was daar helemaal niet blij mee, want ik had echt hulp nodig.”
Jacob was dus eigenlijk nergens meer veilig en koos ervoor om toch in een opvangcentrum te slapen. “Als jongere mag je in Nederland in bepaalde opvangcentra tien dagen in een maand slapen, maar dat vond ik veel enger dan buiten. Het was daar heel makkelijk om in aanraking te komen met alcohol of drugs en als je dat eenmaal doet, blijf je erin. Dit was voor mij een eyeopener dat ik ervoor moest zorgen dat ik er goed uitkwam. Ik moest helder blijven, bezig zijn, solliciteren, een kamer vinden. Maar bovenal niet mijn problemen proberen te vergeten, wat veel mensen doen.”
Het geloof in zichzelf zat hem in zijn trots en koppigheid. “Een ander vindt dat misschien wel een van mijn negatieve kanten, maar voor mij was het een manier om te overleven. Verder houd ik de hoop erin, want je hebt niks anders dan hoop dat het wel goedkomt. Ik denk ook niet meer in problemen, maar in oplossingen. Dat komt door mijn faalangst, waar ik vroeger veel last van heb gehad door mijn ouders en daardoor dingen niet probeerde. Nu zet ik de ladder telkens ietsjes hoger dan wat ik kan bereiken, zodat ik naar iets kan groeien.”
Uiteindelijk, mede dankzij het geloof in zichzelf en zijn positieve mindset, vond Jacob een studentenkamer. Ondanks dat hij op dat moment niet studeerde, mocht hij er toch wonen. “Het was heel goedkoop, maar ook echt één bij één. Er paste alleen een bed in en ik kon net lopen. Ik kreeg een baan in een kleine toko en daarmee kon ik gewoon opnieuw beginnen.”
Het dakloos zijn, heeft Jacob wel de liefde van zijn leven gebracht, waar hij in augustus 2016 mee trouwde. “Ik zat al jaren bij een jeugdvereniging en in 2012 organiseerden ze een reis naar Parijs voor een Europese Songfestival. Hier deden allemaal mensen van de vereniging aan mee en je kon mee als aanhang van jouw land. Ik was op dat moment dakloos en had maar 75 euro en de reis was volgens mij 70 euro. Ik koos ervoor om toch te gaan. En mijn vrouw ging vanuit Finland ook naar Parijs en toen heb ik haar daar ontmoet. Het was de beste keuze die ik in mijn leven heb gemaakt.”
Jacob en zijn vrouw op hun trouwdag in 2016.
Jacobs vrouw kan op elk moment bevallen van hun eerste kindje. “Mijn zoontje ga ik Jacob* noemen, omdat hij niet mijn achternaam krijgt, want die is van mijn vader. Hij krijgt de achternaam van zijn moeder. En daarmee geef ik hem iets van mij, los van mijn DNA. Ik wil hem laten zien dat ik het wél kan en dat het helemaal niet zo moeilijk is om ouder te zijn. Althans, om gewoon je best te doen, is denk ik niet moeilijk.”
Zijn broers ziet Jacob af en toe en het contact is oké, maar niet zoals het zou moeten zijn tussen broers, vindt hij zelf. Zijn ouders daarentegen ziet of spreekt hij niet meer. Ze wonen wel in Amsterdam en al is de stad nog zo groot, af en toe komt hij ze tegen. “Dat is raar. Mijn vader probeert wel dichter bij me te komen, om daarna weer keihard weg te rennen, maar mijn moeder totaal niet. Voor mij is het lastig, want ik ben heel boos en gekwetst. Soms valt mijn boosheid even weg en bedenk ik me dat het toch mijn ouders zijn, dat ik ze mis en hoop dat het toch weer goed komt op een bepaalde manier. Maar dan besef ik me dat het niet kan, omdat ze zijn hoe ze zijn, ze me altijd gekwetst hebben en dat ook altijd blijven doen.”
Eind goed, al goed. Jacob heeft veel van zijn verleden van zich af kunnen schrijven en houdt zijn leven tegenwoordig in balans door alles nuchter en met realisme te bekijken. Hij schrijft voornamelijk raps over zijn leven en gevoel. “Maar ook over mijn verleden, ouders en de liefde. Ik schrijf van alles wat ik voel. Voor mij werkt dat heel goed om het in raps op te schrijven. Als er iets met je gebeurt, moet je het van je af kunnen schrijven, schilderen, zingen of wat dan ook. Ik denk dat dat heel belangrijk is.”
Hier een rap die hij ooit schreef:
Binnenkort begint Jacob met een improvisatieklas voor stand-up comedians. “Gewoon als hobby, om ervaring op te doen. Ik denk dat het heel goed is om te kunnen improviseren op bepaalde situaties.” En daarnaast zal hij het natuurlijk druk hebben met zijn gezinnetje en zijn baan. Wat hij jou nog mee wil geven? “Je verleden, heden en omstandigheden bepalen nooit wat morgen zou kunnen zijn!”
*De naam van Jacob is om privacyredenen gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
Aya Selman (25) had als klein meisje altijd een grote droom om heel veel mensen te helpen. Die droom heeft ze waargemaakt door de politiek in te gaan en nu is ze raadslid voor de PvdA in Almere. Daarnaast is ze ook nog verpleegster in het Flevoziekenhuis en in haar vrije tijd doet ze vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis.
Zelf had ze als kind de Israëlisch-Libanese Oorlog meegemaakt, dus toen ze een paar jaar geleden veel op social media zat en zag hoe mensen negatief spraken over vluchtelingen, raakte dat haar. Daar wilde Aya verandering in brengen. “Ik postte af en toe iets over vluchtelingen op mijn Facebook, maar ik kreeg het gevoel dat ik niks deed. Niks nuttigs in ieder geval. Ik ben uiteindelijk begonnen met vluchtelingen te helpen, bijvoorbeeld door kleding, eten en drinken in te zamelen. En daarnaast door uitjes te organiseren en ze de taal te leren.”
Haar hart en ziel stopte ze in het vluchtelingenwerk en uiteindelijk had Aya ervoor gekozen haar baan in de thuiszorg ervoor te laten. “Het werd een soort verslaving: ik had alles aan de kant gezet om deze mensen te helpen.” Gelukkig kreeg ze veel steun van mensen die haar op social media volgden. Maar haar familie en vrienden waren niet altijd even blij, omdat ze zoveel tijd en energie in dit werk stak. Ze had het dan ook erg moeilijk om een balans te vinden hiertussen en vond het jammer dat niemand om haar heen begreep hoeveel dit allemaal voor haar betekende.
Desondanks heeft Aya er nooit spijt van gehad dat de dingen liepen zoals ze liepen, want dit was haar ding. “Het voelde letterlijk alsof ik vloog, als ik iemand hielp. Ik was blij, gelukkig en haalde er energie uit. Als je dit bij jezelf ziet, dan weet je al genoeg: dit is het!”
Het is belangrijk om te blijven dromen, vindt Aya. Op deze manier houdt ze dan ook haar body en mind fit. Daarnaast vindt ze uiterlijke verzorging ook heel belangrijk. “Ik vind het belangrijk om er goed uit te zien, daarom probeer ik mezelf ook zoveel mogelijk te verzorgen. Make-up, haren en kleding.”
Ze is het meest dankbaar voor wie ze nu is: “sterk en onafhankelijk”. Maar dat neemt niet weg dat ze geen onzekerheden heeft, zoals elke mens. Ze is 1,54m en door haar lengte lijkt ze meestal jong, waardoor mensen haar weleens onderschatten.
Haar leven houdt ze in balans door te accepteren dat haar leven soms anders kan zijn dan die van anderen. Ze werkt dag in, dag uit, maar alles met heel veel plezier en liefde. Over vier jaar hoopt ze dan ook doorgegroeid te zijn in de politiek, om een verandering in de wereld te kunnen maken.
Het volgende advies wilt Aya graag aan jou meegeven: “Volg je dromen, zet je doelen en werk ernaar. Laat je nooit klein maken door iemand anders, want je bent sterk, je kan het en als je iets echt wil, zal je het bereiken. En het allerbelangrijkste: doe alles met een goede intentie.”